همه ما در زندگی روز مره با کودکانی سروکار داریم که در خیابانها دستفروشی میکنند یا به انواع مختلف به تکدی گری مشغولند. وجود این کودکان در جامعه ما نشان از آسیبهایی دارد که که معمولاً در خانواده شکل گرفته و به تدریج وضعیتی را سبب میشود که کودکانی که در این سن نیاز به بهره مندی از امکانات رفاهی و آموزشی مربوط به خود را دارند دچار مشکلات مختلفی میشوند از جمله انجام کارهای سخت و زیان آور یا دوری از خانواده و محروم بودن از مهر و محبت خانواده، بازماندن از تحصیل، بیماریهای جسمی و مشکلات بیشمار دیگری که در برخی موارد با افتادن در دام گروههای سازمان یافته تبهکاری به مراتب تبعات بدتر و بیشتری گریبانگیر آنان میشود.
صنعتی شدن و به دنبال آن افزیش مهاجرت به شهرها و توسعه شهر نشینی همواره، مشکلات و معضلات متعدد و پیچیده ای را دامن زده است که یکی از بارزترین آنها «پدیده کودکان خیابانی» هستند. این واژه اولین بار در کشور برزیل مطرح و سپس در سایر کشورها مطرح گردید. بر طبق برآوردهای یونیسف بیشتر از صد میلیون کودک در خیابانهای شهرهای جهان زندگی و کار می کنند که بخش اعظم این کودکان در کشورهای در حال توسعه به سر می برند. ۴۰ میلیون در آمریکای لاتین ۲۰ تا ۳۰ میلیون در آسیا و ۱۰ میلیون در آفریقا. یونیسف عوامل عمده ایجاد این پدیده را جنگ و بلایای طبیعی، از هم پاشیدگی خانوادگی، ایدز و خشونت عنوان کرده است.
یکی از آسیب های جدی که جامعه ی ما را تهدید می کند گسترش روز افزون کودکان خیابانی است که به دلایل گوناگون بخشی یا همه ی اوقات خود را در خیابان سپری و عمدتاً از طریق تکدی، بزهکاری و شغل های کاذب و فصلی امرار معاش می کنند آمار‌های مختلف و ضد و نقیضی در مورد کودکان خیابانی اعلام میشود، افراد مختلف بنا به سلیقه و نظر خود تعداد آنها را از ۲۰.۰۰۰ نفر تا ۲ میلیون نفر برآورد کرده اند.
جهت دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید.
نویسندگان : آزاد دارابی | دکتری مددکاری اجتماعی
جواد طلسچی یکتا | مددکار اجتماعی و مدیر وبسایت مددکاران اجتماعی ایرانیان
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران
